تا در سرم، ز زلف تو، سودا فتاده است

کارم ز دست رفته و در پا، فتاده است

بی اتفاق صحبت و بی اختیار هجر

مشکل حکایتی است که ما را فتاده است

چون شمع، می گدازم و روشن نمی شود

کین خود، چه آتشی است که در ما فتاده است؟

گر افتدت هوس، که بپرسی، دل مرا

در زلف خود بجو، که هم آنجا فتاده است